Pas de paix avec l’existant

qui ne connaît pas la paix !

La guerre est horrible. Elle l’a toujours été. Il y a juste beaucoup de gens qui se sont laissé raconter des contes par la propagande de guerre de leurs propres gouvernements. De « maintien de la paix », d’interventions militaires dans des « régions fragile », des coups contre de prétendus terroristes, de guerres technologistes sans “victimes civiles”. Des histoires de la guerre contre les méchants, sans sang ni misère. Depuis l’invasion de l’Ukraine par l’armée russe le 24 février 2022, on se souvient de ce que signifie réellement la guerre : des morts, des blessés, des gens qui fuient. La panique dans les yeux des adultes, qui se demandent ce que le lendemain leur apportera, et des enfants qui ne comprennent pas la situation et qui sont pourtant assis sur les valises.

Continue reading “Pas de paix avec l’existant”

Zwei Jahre…

… eine gefühlte Ewigkeit. Die Bilder von Menschenmassen erscheinen wie aus einer anderen Zeit. Der Griff nach der Maske ist konditioniert – ob beim Gang vor die Tür oder bevor sich die Schiebetür des Supermarkt öffnet. Wussten Viele vor zwei Jahren nicht mal in welcher Schublade ihr Impfpass liegt, ist dieser nun immer zur Hand. Beim Besuch eines Restaurants, einer Bar oder eines anderen Events zückt man, wie wenn es schon immer so war, das Smartphone mit dem gültigen QR-Code.

Continue reading “Zwei Jahre…”

Déi Onerwënscht

10 Joer centre de rétention um Findel

Virun zéng Joer goufen déi Onerwënscht vum Prisong Schraasseg an de Prisong um Findel verluecht. 2011 war d‘Ouverture vum centre de rétention um Findel. Dësen néie Prisong an deen éischten an der Form zu Lëtzebuerg, soll sougenannten illegal Migranten, déi sech entweder „ouni Autorisatioun“ am Land ophalen oder deenen hir Demande op Asyl refuséiert gouf, aspäre bis si an dat jeeweilegt Land expulséiert ginn. „D‘Verbriechen“ vun deenen do agespaarte Mënschen ass, dass si sech net un d‘Gesetzer vun der Migratioun am Kapitalismus, gehalen hunn.

“D‘Fräiheet am Kapitalismus kennt u seng Grenzen an zwar do wou een net déi gülteg Pabeieren huet”

Tatsächlech mécht de Kapitalismus iwwerall op der Welt e falsch Versprieche vu Fräiheet. Hie bréngt Läit dozou eng Rees unzetrieden – oft verbonne mat Liewensgefor, vir d‘kapitalistesch Versprieche vu Räichtum oder besser Liewensbedingungen ze fannen. Dohannert verstoppt sech d‘kapitalistesch Logik vun der Verwäertung vum Mënsch – als aller éischt d‘Ënnerscheedung tëschent den „Erwënschten“ an den „Onerwënschten“. D‘Fräiheet am Kapitalismus kennt schnell u seng Grenzen – wuertwiertlech – an zwar do wou een net déi gülteg Pabeieren huet.

Continue reading “Déi Onerwënscht”

D‘Reguléierung vum Kierper an Zäite vu Covid-19

oder: wat ass Bio-Politik?

Déi staatlech Muecht wäisst sech a verschiddene Formen, mee ëmmer mam But seng Autoritéit ze legitiméieren an auszebauen. Si ka virsuerglech dohier kommen oder sech ganz kloer gewaltvoll an totalitär ausdrécken. Muecht léisst sech villäicht als „Konscht vum Regéieren“ beschreiwen. Eng „Konscht“ dovun ass, Muecht net direkt op den Eenzelen auszeüben, mee op eng (konstruéiert) Grupp, Gemeinschaft, Gesellschaft – sougenannte biopouvoir [1]. D‘Bio-Muecht (oder och Bio-Politik) bezitt sech net op den eenzele Kierper, mee op de gesellschaftleche Kierper.[2] Innerhalb der historescher Entwécklung vum Staat an Kapitalismus gouf d‘Individuum zum Subjekt ënnert dem Diktat vun der Gemeinschaft an der Logik vum Staat a Kapital. Schwangerschaft als Beispill, war net méi eng individuell Handlung, mee „Fruchtbarkeet“ gouf „Bevölkerungspolitik“, also eng „kollektiv Handlung“ déi och kontrolléiert misst ginn. Krankheet oder och Gesondheet, gouf zu enger „gesellschaftlecher Ugeleeënheet“ an der et ëm Produktivitéit geet. An esou geet och politesch entscheet, wien een liewe a wien ee stierwe léisst! Stierwen am ganz konkrete Sënn, wa bspw. Booter vu Refugiéen am Mëttelmier ënnerginn a Mënschen erdrénken, wéinst politeschen Entscheedungen. Dëst Beispill wäisst exemplaresch, dass de Kär vun der Bio-Politik rassistesch ass. Als aller éischt muss eng Grupp definéiert a konstruéiert ginn. D‘Bio-Politik am nationalsozialistesche Staat huet vun „Volkskörper“ geschwat. Een Deel vun der Bio-Politik ass et d‘Konstruktioun ze normaliséieren. Et ginn elo Mënschen déi zu der Grupp gehéieren an Mënsche (-Gruppen) déi dovun ausgegrenzt sinn. Verschidde Mënschen, déi zu der „anerer Grupp“ gehéieren, hu keng Méiglechkeet – och wann si sech nach esou gutt druginn, hiert d‘Verhalen upassen – dozou ze gehéieren. Déi Aner bleiwen ëmmer déi Aner; oft sinn et déi „geféierlech Anerer“ vun deene schonns just duerch hir Presenz eng stänneg Gefor ausgeet; eng stänneg Gefor de heelen (gesonden) Gesellschafts-Kierper ze schiedegen.

Continue reading “D‘Reguléierung vum Kierper an Zäite vu Covid-19”

Impfen?

E wierklechen Discours iwwert d‘Impfunge géint Covid-19 ass et ni zu Lëtzebuerg ginn, genau sou wéineg wei an de meeschten europäesche Länner. De Konsens sollt sinn, dass jidderee bereet ass sech impfen ze loossen – keng Platz vir Froen ob een sech elo direkt impfe loosse soll, méi spéit oder iwwerhaapt net, keng Platz vir Onsécherheet, Ängscht an och Opklärung iwwert Niewewierkungen. Éischter de géigendeeleg: de staatlechen a gesellschaftlechen Drock gëtt ëmmer méi erhéicht sech géint Covid-19 impfen ze loossen – elo, mat dem indirekten Zwang, dass een de PCR Test aus der eegener Täsch bezuele muss, wat natierlech Läit déi manner Suen hunn vill méi staark trefft… Et geet hei net drems ee moralescht Urteel ze fällen, ob een sech impfe gelooss huet, dat wëlles huet oder net, dëst ass duerchaus eng perséinlech Entscheedung. Och geet et net ëm eng Verurteelung vun deene Läit, déi sech net haaptsächlech wéinst gesondheetleche Grënn impfe gelooss hunn, mee well si sech rëm „fräi“ beweege a reese wëllen.

Mir liewen den Ament sécherlech a wirren a komplizéierten Zäiten. Dofir ass et verständlech, zougespëtzt ze soen, dass déi Eng onsécher sinn a Froe stellen an Anerer aus Angscht einfach den Autoritéite blann vertrauen. Mee wat des Zäite virun allem brauch, sinn oppen Diskussiounen. Mee deen aktuellen eesäitegen Discours, deen sech op „Verantwortung“ bezitt, zielt dorop hin, dem Staat ëmmer méi Muecht ze ginn. Et ass de Staat a seng Representanten, deen d‘Gesellschaft an zwou Gruppen opdeelt, an déi, déi sech „fügen“ an dofir „Privileeg“ genéisse kennen, an, an déi, déi sech der Unuerdnung vum Staat verweigeren, an dofir sanktionéiert ginn. Nee et gëtt keng (oppen) Diskussioun. Jidderee soll elo op d‘Regierung vertrauen an sech impfe loossen.

Et gëtt gesot, dass d‘Fakten eendeiteg a kloer sinn; dass sech impfen ze loossen, déi sécherst Entscheedung ass, bzw. méi sécher ass, wei de „Risiko“ anzegoen, schlëmm u Covid-19 ze erkranken. Mee och wann een unhuele géif, dass déi aktuell Daten zu den Impfunge korrekt a wëssenschaftlech Iwwerpréift wieren, da gëtt et ëmmer nach eng ganz rëtsch Donnéeën, déi een (nach) net kennt. An der Reegel brauch een Impfstoff 15 Joer bis en zougelooss gëtt. Bei engem Noutfall, wei aktuell bei Covid-19, ass déi Prozedur vill méi kuerz. Also och wann et Fuerschung an Tester vir déi aktuell Corona Impfunge gouf, sinn des ëmmer nëmme beschränkt. Esou ginn et beispillsweis keng Laangzäit-Studien an Donnéeën doriwwer, wat (Laangzäit-) Niewewierkunge sinn. Bei der Erfuerschung vu Covid-19-Impfungen huet een mat wëssenschaftleche Warscheinlechkeeten an Daten vun änleche bestoenden Impfunge geschafft. Déi nei Impfstoffer déi op der mRNA-Technologie baséieren, konnten op keng esou Donnéeën zréckgräifen, well et des einfach net gëtt. Bei all den Impfstoffer déi duerch een Noutfall vill méi schnell zougelooss ginn, bleift also ëmmer e Risiko an et geet keng Garantie (an oft ganz geréng Anung) hisiichtlech den Laangzäitfolgen. Et bleift also d‘Fro, ob sech jiddereen dësem Bewosst ass, deen sech impfe léisst? Op alle Fall gouf et vun den Autoritéite keng Opklärung oder Sensibiliséierung vir des Thematik. Elleng dëst wier schonns ethesch verwerflech, mee de Staat (an déi Leit, déi sech un der „staatlecher Wëssenschaft“ klammeren), üben een Drock an Verflichtung aus, dass een sech impfe muss.

“Onofhängeg vu wëssenschaftlechen Theese geet et bei de staatleche Mesuren dreems, dass de Staat méi Ermächtegung kritt. A wien sech dem staatlechen Diktat ënnerstellt, kritt biergerlech „Fräiheeten“ zréck, mee virun allem gëtt een net bestrooft, wei déijéineg déi sech dem widdersetzen.”

Continue reading “Impfen?”

Apropos déidlech Schëss zu Ettelbréck

Den 31. Juli gouf bei der Place Marie-Thérèse zu Ettelbréck, e Mënscheliewen duerch eng Kugel vun engem Polizist beendegt. No dem Policerapport an der Press (déi dësen iwwerholl hunn) ass de spéideren erschossene Mann mat engem geklauten Auto vun Housen geflücht an gouf spéider zu Ettelbréck vun zwee Poliziste gestallt. Op der Platz hunn sech schnell vill Mënschen, dorënner Kanner, ëm d‘Szene gesammelt an puer hunn hiren Handy geholl a gefilmt. De weideren Oflaf ass dofir och op Video dokumentéiert. De Mann zeckt ee Messer, de Flic zéit seng Waff an schéisst. Schonns direkt duerno gouf d‘Propaganda vun der Police getrommelt. An och d‘Policegewerkschaft huet gläich hir Chance gesinn, vir weidert d‘Oprechte vun der Police ze fuerderen (bspw. Bodycams). An den éischten Artikele vun der Press gëtt d‘Affer schonns diffaméiert, als besonnesch kriminell an geféierlech duergestallt – als wier des eng Rechtfäerdegung fir d‘Erschéisse vun dem Mann. Et géif sech dofir ëm Selbstverdeedegung vum Flic handelen. Et kéint een an sou enger Situatioun net anescht handelen, wei engem an de Bauch ze schéissen. Wär de Mann net erschoss ginn, hätt hien den Polizist ofgestach. Asw. Wat eigentlech oppe Froe sollte sinn, ginn zu definitiven Aussoen. Den Erschossenen geet sou duergestallt an nëmme souvill vu sengem Liewen erzielt, dass des an d‘Narrativ vun der Police passt.

Continue reading “Apropos déidlech Schëss zu Ettelbréck”

Eng Wunnengskris an der 20.000 Wunnengen eidel stinn?

Säit Jore gëtt d‘Wunnengssituatioun zu Lëtzebuerg ëmmer méi schlëmm. D‘Nofro ass vill méi grouss wei d‘Offer, mee virun allem feelt et un abordabelem Wunnraum. Eng Wunneng oder een Haus ass zu engem Luxus-Objet ginn. D‘Wuer „Immobilie“ bleift zu Lëtzebuerg mat enger Wuesstems-Taux vu 16,7% bannen engem Joer, weiderhin dat lukratiivsten Investment vir Spëtzeverdénger an Millionären. Wa bei den steigende Präisser nëmme wéineg Mënsche profitéieren, bedeit dat gläichzäiteg, dass e wäitaus méi groussen Deel vun der Populatioun auszéie muss, verdrängt gëtt, sech eng nei Wunneng an der noer Grenzregioun siche muss (wou de Logement nach halbwegs abordabel ass) oder, deene Betraffen – déi net vu Pappa oder soss em een Haus geierft hunn – musse kucke wou se bleiwen.

D‘Politik sabbelt säit Joren iwwer déi prekär Wunnengssituatioun, déi sech kontinuéierlech verschlechtert. Et bleift allerdéngs ze froen, a wei weit et iwwerhaapt e politesche Welle gëtt d‘Wunnengskris ze léisen oder, ob een duerch d‘Entspanung vum Immobiliëmarché vill éischter säi Walpublikum vergrault?

Continue reading “Eng Wunnengskris an der 20.000 Wunnengen eidel stinn?”

D‘Diktat vun der Marchandise an d‘Märche vum fräie Maart

Ee fräie Maart existéiert net, huet nach ni existéiert an wäert och ni existéieren. Meeschtens ass et nëmmen e politesche Kampfbegrëff vu Räicher déi „hir Geschäfter“ sou weit wei et méiglech ass, ouni „(staatlech) Restriktiounen“ maache wëllen, mee och si wëssen, e wierklech fräie Maart ass onméiglech (ganz dovun ofgesinn, ob des wierklech ee fräie Maart wëllen, déi am haartsten duerno jäizen).

Mee wat ass eigentlech e fräie Maart? Et ass ee Maart, ob deem et absolut keng Beschränkunge fir d‘Circulatioun vun der Marchandise gëtt. Nëmmen den absoluttsten Ideolog vum Liberalismus géif behaapten, dass nëmmen d‘Regierung eleng esou Beschränkungen operleeë géif. Wei e weess, ass déi gréisst Aschränkung vun enger fräie Circulatioun vun der Marchandise de sougenannte Besëtzer vun der Wuer. Et ass hien, dee behaapt, d‘Recht ze hunn, ze entscheeden, wat de Keefer bezuele muss. Also ass de Maart net fräi.

Ech loosse mech emol op dat Gedankespill an, mir een wierklech fräie Maart auszedenken. Jiddereen deen e Besetz huet, wier och potenziell ee Verkeefer. Et kéint een also een belibege Präis fir dat froen, wat e besëtzt a verkafe well. Mee kee kéint erwaarden, dass iergendeen dëse Präis och bezuele géif. An engem wierkleche fräie Maart hätt de Keefer genausou vill Fräiheet wei de Besëtzer, respektiv Verkeefer. Wann also een eppes vir méi bëlleg géif kréien, wei de Besëtzer well, géif en, ganz no der Iddi vum Homo oeconomicus, dëst maachen, a wann et méiglech wier et ze klauen, géif een dëst maachen. Dat eenzegt wat een dobäi géif hënneren oder eben den Besëtzer géif schützen, wier Gewalt vum Besëtzer selwer oder duerch Leit déi hien engagéiert. E wierkleche fräie Maart (vu rational Agenten) wär also e wëllt Duerchernee vun Déifstall, Gewalt, Mord, Bedruch, Manipulatioun, asw. Et wier och ee Marché dee Suen, Tausch oder Handel zu enger eklatanter Absurditéit maache géif.

D‘Iddi vun den Liberaler ënnerscheet sech vun dësem Bild. Wann si no méi „Fräiheet“ um Maart froen, da mengen si nëmmen „d‘Fräiheet“ vum Besëtzer. Mee vum Staat erwaarden si weiderhin, dass dësen si besser vun deene schützt, déi net de Präis deen si setzen, akzeptéiere wëllen.

Continue reading “D‘Diktat vun der Marchandise an d‘Märche vum fräie Maart”

[Poster] Isolatioun

D‘Isolatioun ass déi stäerkste Waff vum Kapitalismus. Si déngt dozou alles, d‘Gesellschaft an zwesche-mënschlech Bezéiungen, dem Diktat vun der Marchandise ze ënnerwerfen. Dobäi entlarvt sech déi bestoend Gesellschaft als eng Gemeinschaft vum Konsum (vu Social Media bis zum Nightlife). Net nëmme Géigestänn gi verwäert, mee och Mënschen – an d‘ Kategoriseierung dréit dozou bei.

D‘Fräiheet gouf – duerch d‘Entfriemung – zu eppes, wat een sech „leeschte“ oder ganz einfach, kafe kann. D‘heitëscht Fräiheet ass den Zoustand, wann een net am Prisong ass – also net an dem Gebai, wou d‘Isolatioun déi héchste Prioritéit huet.

Continue reading “[Poster] Isolatioun”